Bezsenność (2Min)

Moje ambitne plany co do skończenia oneshota JongKey (tak tak, tego jeszcze nie było haha) spaliły na panewce i musicie zadowolić się tym (fluffa też dawno nie było hah^^). Nie wiem kiedy ukarze się następny part Brudnych Tajemnic, bo przyszły tydzień mam zawalony kolosami, a potem egzamin no i lipa... -,- Nie chcę pisać na siłę, więc mam nadzieję, że mi wybaczycie ;d

Ale będzie JongKey!

Miniaturka jest straaasznie słodka, ale to tylko takie maleństwo na odprężenie, także noo czytać;d
----------------------------------------------

Tytuł: Bezsenność
Pairing: 2Min
Gatunek: fluff
Rating: bez ograniczeń

          Nie mógł spać. Na karku czuł jego ciepły oddech, czarne włosy Minho łaskotały go
w policzek. Podniósł się ostrożnie, by nie zbudzić śpiącego chłopaka, i wstał z łóżka.

- Gdzie idziesz? – usłyszał jego ciepły głos. Na nadgarstku poczuł dłoń, która przyciągnęła go z powrotem na łóżko.
- Nie mogę spać. – powiedział, odrobinę zawstydzony.
Minho spojrzał się na niego badawczo, jakby chciał odkryć co siedzi w jego głowie. Odwrócił wzrok, czując jak po jego policzkach rozlewają się rumieńce. Zrobiło mu się dziwnie gorąco.
- Może nie powinniśmy być razem, skoro przez to nie możesz zasnąć… - cicho powiedział raper.
- Nie! Nie! – Minnie natychmiast odwrócił się, z paniką wpatrując się w bruneta. – To ze szczęścia! – krzyknął, dopiero po chwili zdając sobie sprawę, co właśnie wyznał. – To znaczy… no wiesz… - dukał niepewnie, mając ochotę schować się gdzieś ze wstydu. Bo przecież Minho na pewno też się cieszył, a tak spokojnie spał obok niego.
- Chodź tu do mnie. – silne ramiona starszego przyciągnęły go do siebie, pozwalając by wtulił twarz w jego pachnące pomarańczą włosy. - Muszę ci coś wyznać. – szepnął mu na ucho, owiewając je gorącym powietrzem. Taemin zadrżał lekko. – Ja też nie spałem.
- Ale…
- Po prostu nie chciałem byś się obudził.
Tae przez chwilę analizował jego słowa, po czym wybuchł głośnym śmiechem. Trochę mu ulżyło, że nie jest osamotniony w tym miłosnym dziwadztwie. Minho głaskał go po włosach, jego dłoń wolno muskała brązowe kosmyki, od czasu do czasu zahaczając o policzek, który wtedy rumienił się soczyście. Taemin cieszył się, że twarz schowaną ma
w jego czarnej czuprynie.
- I co teraz? – spytał po chwili.
- Chyba czeka nas bezsenna noc. – Minho zaśmiał się, przytulając go mocniej. – A może opowiedzieć ci bajkę?
- Minho! – chłopak obruszył się, wyrywając się z ramion przyjaciela. – Nie jestem już dzieckiem! Sam mi tak powiedziałeś.
- Dobrze już dobrze. – zaśmiał się brunet.
Minnie wstał z jego kolan i oburzony usiadł na parapecie. Usta wydął w podkówkę, udając wielce obrażonego, bo przecież jak jego chłopak może tak sobie z niego żartować.
           Tak naprawdę to wiedział, że Minho i tak do niego przyjdzie. Weźmie na ręce,
a potem pocałuje. Na samą myśl przeszły go dreszcze. Odwrócił się, by spojrzeć, czy jego chłopak idzie, lecz on tylko odkręcił się do niego plecami i przykrył kołdrą, jakby miał zamiar pogrążyć się we śnie.
           Minnie chwilę siedział jeszcze na parapecie, jednak to dziwne, kłujące uczucie gdzieś w sercu sprawiło, że niemal natychmiast zeskoczył na podłogę, siadając
z powrotem na łóżku. Tęsknił. Chociaż byli zaledwie kilka metrów od siebie.
- Minho?
Cisza. Przecież niemożliwe, że tak szybko zasnął…
- Minho…? – odchylił kołdrę, wpełzając pod ciepły materiał. Przytulił się do pleców bruneta i zamknął oczy. Serce znów biło mu tak szybko, a ramiona trzęsły się, jakby miał gorączkę. Bał się, że zrobił coś złego i że to, co dopiero się zaczęło, zaraz się rozpadnie.
- Nie śpisz! – krzyknął, gdy brunet odwrócił się nagle przodem do niego.
- O tutaj. – raper wskazał na swój policzek. – Domagam się przeprosin.
- Ale Minho…
- No już! Bo idę spać!
Taemin chwilę tarmosił swoją koszulkę, zdenerwowany, bo ich małe, słodkie pieszczoty wciąż były dla niego nowością, po czym z wahaniem nachylił się nad chłopakiem i złożył na jego policzku nieśmiały pocałunek.
- A teraz chodź tutaj. – ciepłe ramiona ponownie przygarnęły go do siebie, zmuszając do położenia się obok chłopaka.
- Ale Minho! Mieliśmy nie spać!
- A czy ktoś mówił, że chcę spać? – brunet uśmiechnął się zadziornie, całując otwarte ze zdziwienia usteczka swojego chłopaka.